مهرداد خوشبخت ـ کارگردان سریال «آچمز» با بیان اینکه سریال «آچمز» قرار است، شنبه (بیستم تیرماه) پس از سریال «گاندو» از شبکه سه روی آنتن برود، درباره محتوای قصه این سریال با بازی هومن برق‌نورد به عنوان شخصیت‌محوری و همچنین سایر بازیگران طنز مطالبی را عنوان کرد.
این کارگردان درباره دشواری‌های ساخت سریال در تلویزیون و همچنین سریال «آچمز» با بیان اینکه این سریال قرار نیست جدی باشد، گفت: سریال «آچمز» یک سریال مفرح است، اما به آن معنا کمدی نیست و البته قرار نیست جدی و اشک‌آور هم باشد. به هر حال یکی از کارهایی که ما می‌توانیم در جهت ساخت کارهای مفرح انجام دهیم، انتخاب بازیگرانی است که می‌توانند به درستی از عهده نقش بربیایند.
آقای برق‌نورد و امیرحسین رستمی در این کار به درستی انتخاب شده‌اند؛ آنها به دلیل سابقه‌ای که در طنز داشتند خودشان یک بامزگی با خود آوردند و سعی می‌کنند ایده‌هایی بدهند که در جهت بهتر شدن کار تاثیرگذار است و همچنین باقی بازیگران مثل خانم خویینی‌ها و سحرخیز و صبرکن و چند جوان خوب مثل سهند جاهد و هادی عطایی. از طرفی متن این سریال، متن خوبی بود که توسط سعید فرهادی نوشته شد. این سریال یک بامزگی دارد، اما در عین حال کمدی محسوب نمی‌شود.
خوشبخت درباره قصه سریال «آچمز» یادآور شد: داستان این سریال به جابه‌جایی دو شخصیت برمی‌گردد که جای همدیگر قرار می‌گیرند و آدم‌هایی که اطرافشان هستند این را تشخیص نمی‌دهند که آنها جابجا شده‌اند. نقش این دو برادر دوقلو را هومن‌برق نورد ایفا می‌کند؛ نقشی که خیلی دشوار است و در اجرا سختی‌هایی داشته است؛ چرا که گریم سنگین است و به نظرم حداقل در میزانسن‌ها کاری کردیم که در این روزها کمتر در سریال‌ها می‌بینیم، چراکه اکثراً بازیگران را بیخ دیوار یا روی مبل می‌نشانند تا همه دیالوگ‌هایشان را ادا کنند.
این کارگردان درباره علت شباهت سریال‌های تلویزیونی به یکدیگر اظهار کرد: این اتفاق به چند مسئله برمی‌گردد؛ یکی اینکه خیلی از بازیگران ما در تلویزیون کار نمی‌کنند؛ آن هم به دلیل بدحسابی‌هایی است که در حقشان شده؛ دوم اینکه تلویزیون نمی‌تواند رقابت مالی داشته باشد، یعنی دستمزد بازیگران را نمی‌تواند پرداخت کند و هرچند که معتقدم درخواست دستمزد از طرف بعضی بازیگران منطقی نیست، اما شاید همان بازیگران در شبکه نمایش خانگی بازی کنند و دوسه برابر دستمزد تلویزیون دریافت کنند. ضمن اینکه آنجا به جهت ممیزی و سانسور هم مشکلات کمتری دارند.
از ۳۶ وضعیت نمایشی در درام، ۳۰ وضعیت در ایران ممنوع است!
خوشبخت با اشاره به ممیزی‌هایی که در تلویزیون وجود دارد، اظهار کرد: تلویزیون ممیزی زیادی دارد و این باعث می‌شود همه لحظه‌ها یا قصه‌های دراماتیک شامل ممیزی شده و حذف شود؛ بنابراین یک محدوده امن بیرون خط قرمز باقی می‌ماند. از لحاظ آکادمیک سی و شش وضعیت نمایشی در درام وجود دارد که ۳۰ وضعیت آثار نمایشی در ایران ممنوع است و اصلاً وجود ندارد. شش وضعیت دیگر هم نصفه و نیمه اجرا می‌شود. بنابراین نمی‌شود انتظار عجیب و غریبی از یک اثر داشته باشیم که خیلی متفاوت باشد. در این شش وضعیت محدود نمایشی ناقص، تعداد محدودی قصه طراحی می‌شود. در فیلمنامه ما سه جوان هستند که اتفاقاتی برایشان می‌افتد؛ تلویزیون خیلی موافق نیست که شخصیت‌های اصلی و افراد اصلی در قصه زن باشند و مثلاً سه دختر باشند؛ بنابراین سه جوان پسر می‌شوند؛ به عنوان مثال سریال لیسانسه‌ها هم سه پسر جوان دارد، فیلم آقای ایکس هم سه پسر جوان دارد، یک فیلمنامه دیگری هم خواندم که شخصیت‌های اصلی آن سه پسر جوان هستند. وقتی که شوراها یک سلیقه دارند، هر چه از کانال آنها می‌گذرد، به سلیقه آنها بیشتر نزدیک است. در چنین شرایطی فیلمنامه‌نویسان هم مجبورند طبق آن سلیقه‌ها پیش بروند، در نتیجه کارها شبیه به هم می‌شوند. خوشبختانه با ورود بعضی مدیران جوان که از جسارت خوبی برخوردارند، مثل همین شبکه سه، امیدوارم در آینده بشود قدم‌های بلندتری برداشت. امیدوارم همان‌طور که در روند نگارش و تولید «آچمز» جسارت به خرج دادند و حمایت کردند، از ایده‌های درون سریال در پخشش هم حمایت مستمر و قوی‌ای داشته باشند.
خوشبخت با بیان اینکه به موضوعات روز همچون آب و مسئله کم‌آبی در سریال «آچمز» پرداخته است، اظهار کرد: در این سریال به مسائل مختلفی پرداخته‌ایم که امیدواریم در تلویزیون دچار ممیزی نشویم، برای اینکه خیلی از مباحث در آن مطرح شده است. در عین حال حرف بد در این سریال بین کاراکترها و افراد خانواده زده نمی‌شود و به نوعی یک سریال اخلاقی است. خیلی اوقات در فیلم‌های ما حرف‌های زشتی زده می‌شود که این سریال به دور از این موارد است. آدم‌های این سریال اخلاق‌گرا، اما در عین حال بامزه هستند.
این کارگردان در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود درباره علت افت محتوایی سریال‌های تلویزیون اظهار کرد: ما سازندگان و مدیران باید توجه داشته باشیم که همچنان فقط تلویزیون نیست که به تولید محتوا می‌پردازد، بلکه الان اینترنت و فضای مجازی هم هستند.
وی با بیان اینکه تلویزیون مدام مصرف‌کننده است، یادآور شد: باید پذیرفت که فضای مجازی به سرعت در حال رشد و رخنه کردن است. راه حل این است که چشم و گوشمان را باز کنیم و ببینیم که رقبای سرسخت دیگری در کنار تلویزیون وجود دارد. من هم جزو تلویزیون هستم. مادامی که ما این واقعیت را نپذیریم عقب می‌مانیم. اینکه مثلاً من انقدر سهل‌انگارانه و ساده سریال بسازم چون فکر می‌کنم تلویزیون مخاطب خود را دارد؛ در حالی که در فضای مجازی امروزه سریال‌های یک دقیقه‌ای تولید می‌شود که خیلی جذاب‌تر از کارهای ماست و به نوعی رقابت می‌کنند. ممکن است بعضی‌ها در جلسات و سخنرانی‌ها حرفش را بزنند، اما در عمل این اتفاق نمی‌افتد. به عنوان مثال در طول تولید سریال «آچمز» به ما اعلام شد که تلویزیون تصمیم گرفته فیلم‌های مفرح تولید کند و مردم از این میزان ملودرام‌های غمگین و گریه‌دار خسته شده‌اند. به ویژه در ماه مبارک رمضان فضا باید مفرح‌تر و شادتر باشد. اما در عمل همه سریال‌های ماه مبارک جدی و بعضاً خشن و ناراحت‌کننده بودند. متوجه این تناقض بین شعار و عمل نمی‌شویم.
این کارگردان در بخش پایانی گفت‌وگوی خود با بیان اینکه سریال «آچمز» پس از سریال «گاندو» از ۲۰ تیر ماه به روی آنتن خواهد رفت، توضیح داد: این سریال شامل ۳۲ قسمت است و ما در حال حاضر مشغول انجام مراحل پایانی صداگذاری و میکس آن و همچنین همکاری با گروه خوب و با ذوق تبلیغات شبکه سه هستیم. در ارتباط با تیتراژ نیز صحبت‌هایی شده است و الان آقای هرندی (تهیه‌کننده سریال) درگیر تصویب شعرهای آن هستند و به احتمال زیاد گروه «دال» برای تیتراژ پایانی بخوانند.
ه خ/م گ
